Moja siedmioletnia córka wymyka się spod kontroli! Czy kiedykolwiek spotkałeś się z niekontrolowanym zachowaniem dziecka? Ponieważ nasze dzieci rosną, nie robią tego tylko w rozmiarze. Ich charakter kształtuje się i za kilka lat widzimy całą małą osobę z jego własnymi opiniami, sympatiami i antypatiami. W trakcie tego procesu niekontrolowane zachowania dzieci mogą stanowić poważny problem dla większości rodziców. Nie wahaj się szukać profesjonalnej pomocy, jeśli obawiasz się o zachowanie Twojego dziecka. Jeśli uważasz, że sam potrzebujesz porady, dobrze jest dołączyć do grupy wsparcia dla rodziców. Jednak poznanie przyczyn i strategii radzenia sobie z niekontrolowanymi zachowaniami dzieci może pomóc w lepszym radzeniu sobie z problemem.
Dowiedz się, co wpływa na zachowanie Twojego dziecka
Dzieci często reagują dziko, gdy odmawiają czegoś, czego chcą. Niekontrolowane zachowanie może być normalne w pewnym wieku, a dziecko ma nadzieję, że wyrośnie z tego. Może to jednak wskazywać na zaburzenie zachowania. Aby określić, co to jest, powinniśmy znać czynniki, które wpływają na zachowanie dzieci.
- Po pierwsze, powód może być prosty genetyczny. Niektóre dzieci są naturalnie nadaktywne i bardziej energetyczne niż inne. Lubią towarzystwo innych ludzi i zrobią wszystko, aby przyciągnąć uwagę. Mimo to, to dzikie zachowanie można wykorzystać.
- Po drugie, zachowanie rodziców to zdecydowanie wpływ. To prawda, życie jest dziś trudne. Jeśli jesteś zbyt pochłonięty własnymi problemami, dziecko czuje się zaniedbane i może zacząć zachowywać się źle, aby przyciągnąć uwagę.
- Innym powodem może być to twoje dziecko nie wie, co jest dozwolone, a co nie. Nie są więc świadomi, że niektóre rzeczy są niedopuszczalne. A jeśli spróbujesz ich ukarać, zachowują się źle, ponieważ czują, że to niesprawiedliwe. Musisz narzucić zasady i ustalić granice, w których dziecko może się zachowywać. Wtedy możesz oczekiwać właściwego zachowania. Zasada: spróbuj zmienić własne zachowanie i zobacz, co się stanie. Jeśli twoje dziecko zmieni je po kolei, to jest to! Znalazłeś "root" problemu.
- Szkoła może mocno wpłynąć na zachowanie dzieci. Jeśli dziecko ma problemy z nauką lub wykonywaniem zadań szkolnych, może stracić pewność siebie i może doprowadzić do psotności.
- Żywność lub medycyna to kolejny możliwy powód niekontrolowanego zachowania. To, co spożywamy, determinuje w dużym stopniu nasz stan fizyczny i psychiczny. Jeśli zauważysz, że twoje dziecko reaguje na niektóre pokarmy lub napoje, lepiej skonsultuj się z lekarzem. Specjalista przepisze zdrową dietę. Leki mogą również wpływać na zachowanie dziecka. Niektóre leki na astmę mogą na przykład powodować irytację dzieci. Leki przeciwhistaminowe mogą powodować senność lub nadmierną aktywność. W obu przypadkach lepiej skonsultuj się z lekarzem.
Jak radzić sobie z niekontrolowanym zachowaniem dziecka
Po ustaleniu przyczyny złego zachowania Twojego dziecka, możesz teraz szukać rozwiązania. Istnieje kilka podstawowych zasad, które mogą stać się potężnymi narzędziami w Twoich rękach.
1. Szybko i poprawnie reaguj na złe zachowania
Kiedy dziecko psuje, rzuca furię publicznie lub pokazuje inne złe zachowanie, najbardziej nieodpowiednią rzeczą jest krzyczeć na nie. Choć może wydawać się to trudne, staraj się zachować spokój. Oczywiście musisz zareagować. Nic nie jest tak samo złe. Odpowiadaj spokojnie, ale stanowczo. Poczekaj na napad złości, a następnie wyjaśnij dziecku, że takie zachowanie nie będzie tolerowane i będzie miało konsekwencje. Aby zabrzmieć bardziej przekonująco, możesz wyjaśnić, jakie mogą być te konsekwencje. Jeśli jesteś wytrwały, dzieci w końcu zrozumieją, że napady i napady złości są zbyt wyczerpujące i nie doprowadzą ich do tego, czego chcą.
2. Ustal granice
Specjaliści twierdzą, że dzieci w wieku do 18 miesięcy maluchy celowo testują granice, do których ich zachowanie będzie tolerowane. Twoim zadaniem jest ustalenie tych limitów i upewnienie się, że dziecko je rozumie. O ile nie ustawiłeś zasad, nie możesz oczekiwać, że dziecko będzie je śledziło.
3. Zdefiniuj konsekwencje złego zachowania
Po ustaleniu zasad należy upewnić się, że są przestrzegane i określić konsekwencje, jeśli dziecko nie zastosuje się do nich. Niezależnie od tego, czy powinieneś odmówić dziecku jakiegoś leczenia, czy wysłać go do pokoju przez jakiś czas, młodzi ludzie powinni zrozumieć, że wszystko, co robią, ma reperkusje. Pamiętaj jednak, że konsekwencje muszą być proporcjonalne. Nie nakładaj surowych kar za nieznaczne wykroczenie. To wyśle mylące sygnały do dziecka.
4. Nie zmieniaj zasad w trakcie gry
Bądź konsekwentny we własnym zachowaniu wobec dziecka. Jeśli pewnego dnia ukarzesz ich za złe zachowanie i pozwolisz im odejść, dziecko będzie się mylić i nigdy nie będzie wiedzieć, czego się spodziewać. To wstrząśnie ich kruchym systemem moralnym i zaufaniem do ciebie.
5. Bądź wzorem ról
Możesz dać dobry przykład swojemu dziecku, zachowując się tak, jak chcesz, aby się zachowywał. Dzieci uczą się świata, oglądając i naśladując. Jesteś ich najbliższą osobą, ich małym światem. Kto jeszcze mógłby naśladować, jeśli nie ty?
6. Nie osiągaj ciśnienia
Kiedy dziecko jęczy lub rzuca furię, czasami jesteś gotów zrobić wszystko, aby je zatrzymać. To poważny błąd. Dając im cukierki lub cokolwiek chcą, nagradzasz ich za złe zachowanie, a to zachęci ich do robienia tego dalej.
7. Zachęcaj pozytywne zachowania
Dobre działania również powinny mieć konsekwencje. Dobre zachowanie powinno być wspierane przez pozytywną stymulację - pochwałę lub nagrodę.
8. Naucz swojego dzieciaka samokontroli
To najważniejsze narzędzie ze wszystkich. Jeśli nauczysz swoje dziecko kontrolować własne emocje, pomoże im to ogromnie w ich dojrzałym życiu.
- Dzieci do 2 lat. Kluczowym problemem dla małych dzieci jest wielka przepaść między tym, co chcą robić, a tym, co naprawdę potrafią. Dlatego często rzucają napady złości. Możesz je uspokoić, odwracając ich uwagę zabawką lub możesz odłożyć na krześle lub innym odosobnionym miejscu przez pewien okres czasu. W ten sposób pokażesz im, że złe zachowanie nie jest tolerowane.
- Od 3 do 5 lat. Możesz kontynuować izolację, ale nie przez ograniczony czas, jak w przypadku 2-latków. Teraz poczekaj, aż się uspokoją. To poprawi ich samokontrolę.
- 6 do 9 lat. W tym wieku dzieci wiedzą o konsekwencjach i mogą wybrać swoje zachowanie. W tym momencie możesz zmusić ich do zrobienia prostej sztuczki: wyobraź sobie znak stopu za każdym razem, gdy mają ochotę na gniew. Naucz je, że jeśli przestaną myśleć, zanim zareagują spontanicznie, uratuje to ich kłopoty.
- 10 do 12 lat. W tym wieku dzieci już rozumieją swoje emocje. Zachęć ich, aby zastanowili się nad tym, co powoduje ich gniew i analizują go. Naucz je myśleć przed reakcją na sytuację.
- 13 do 17 lat. Nastolatkowie mogą już kontrolować większość swoich działań. Teraz nadszedł czas, aby nauczyć je myśleć o długoterminowych konsekwencjach. Zachęć ich, aby rozmawiali i dzielili się swoimi emocjami werbalnie, zamiast krzyczeć lub trzaskać drzwiami. Możesz odebrać niektóre z ich przywilejów, aby przekazać swoją wiadomość głębiej.
Kiedy powinieneś martwić się o nie-kontrolowanie dzieci?
- Padaczka może powodować senność lub odwracanie uwagi.
- Problemy ze słuchem, takie jak głuchota lub ucho klejowe, powodują, że dziecko nie postępuje zgodnie z instrukcjami. Może to oznaczać, że nie ma nic złego w zachowaniu Twojego dziecka - po prostu nie mogą usłyszeć tego, co im powiedziano.
- Zespół Tourette'a, którego objawy obejmują tiki ruchowe lub głosowe, często powoduje problemy z kontrolą gniewu.
- Ÿ Depresja lub niepokój powierzchniowy zwykle wyrażany jest w drażliwości i braku koncentracji.
- Autyzm jest poważnym stanem związanym z niezdolnością do komunikowania się, nieodpowiednimi zachowaniami społecznymi lub obsesyjnymi czynnościami.
- Ÿ Zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) to stan, który należy zdiagnozować, ponieważ czasami jest on mylony ze zwykłą nadaktywnością. Związane jest to z brakiem koncentracji i motywacją, co często powoduje niezdolność do wykonywania zadań.
